ตามหลักความเสร็จในชีวิตที่มาสโลว์ได้กล่าวเอาไว้ มีอยู่ข้อหนึ่งที่มันสะดุดกับแนวคิดของเราคือ ความต้องการความสมบูรณ์ของชีวิต (Self-Actualization Needs) ซึ่งเป็นความต้องการขั้นสูงสุด ที่มนุษย์น้อยคนจะไปถึงได้ ความต้องการนี้มาสโลว์ได้อธิบายไว้ว่า “มันเป็นความต้องการและความปรารถนาที่มนุษย์จะใช้ความสามารถและศักยภาพที่มีทั้งหมดในการสร้างสรรค์สิ่งต่าง ๆ เท่าที่เขาพึงจะทำได้ตามศักยภาพ เช่น เมื่อเป็นนักดนตรีก็พยายามพัฒนาตนเองให้เป็นนักดนตรีที่เล่นเก่งที่สุด ด้วยการฝึกฝน เป็นต้น” นี่คือสิ่งที่นักปรัชญาระดับโลกพูดถึง “ความต้องการความสมบูรณ์ของชีวิต” ถ้าถามว่าเรากำลังเห็นด้วยกับคำกล่าวนี้ของมาสโลว์หรือไม่ คำตอบคือเราเห็นด้วย แต่ทว่าในทัศนคติและความคิดของเรา …

ยิ่งผิดมากยิ่งรู้มาก ยิ่งเรียนภาษาอังกฤษในแบบฉบับของชาว “อิฟค่า” ก็ยิ่งรักและภูมิใจกับภาษาไทยถิ่นเกิด ว่าด้วยเรื่องของการเรียนภาษาอังกฤษของเด็กไทย พ่อ-แม่ผู้ปกครองต่างก็เห็นถึงความสำคัญ และทุ่มเทให้ลูกเรียนภาษาของฝรั่ง บางครอบครัวที่มีฐานะดีหน่อยก็ส่งลูกเข้าโรงเรียนนานาชาติ  หรือส่งลูกไปศึกษาเล่าเรียนและใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดน ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม เพราะเขาตระหนักถึงความสำคัญว่าซักวันนึง  ลูกจะต้องนำไปใช้ประกอบการสมัครงานหรือใช้พัฒนาชีวิตต่อไป แต่สำหรับเราชาว “อีฟค่า” เราไม่เห็นถึงความสำคัญของภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่ภาษาแม่ของเราเลยแม้แต่น้อย เราให้ค่าภาษาอังกฤษแค่ “ความจำเป็น” ที่สามารถนำมาใช้แสวงหาความรู้เพิ่มเติมและพัฒนาชีวิตได้เท่านั้น เพราะทุกวันนี้ภาษาอังกฤษ…

คุณกำลังทำอะไรกันอยู่ ? “เรากำลังจะเปลี่ยนแปลงโลก” ผู้คนมักถามคำถามข้อนี้เวลาพวกเราไปทำกิจกรรมตามสถานที่ต่าง ๆ “คุณกำลังทำอะไรกัน” ที่เขาถามอย่างนั้นอาจจะเป็นเพราะเขาสงสัยว่า “ฝรั่ง” มาทำอะไรที่นี่ ทำไมมาสอนในโรงเรียนยากจน ทำไมต้องมาอนุรักษ์ป่าในเมืองไทย ทำไมไม่ไปหาที่ท่องเที่ยวสวย ๆ พักผ่อนหย่อนใจ หรือ ทำกิจกรรมอื่น ๆ น่าจะดีกว่าเข้ามาทำงานพัฒนาสังคมที่น่าเบื่อหน่ายอย่างนี้ ให้เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา…